Silne pnącze o dużych dekoracyjnych liściach jesienią przebarwiających się na żółto. Mało wymagające, tolerujące suszę oraz zasolenie gleby, bardzo mrozoodporne. Dobrze znosi warunki miejskie.

JAK WYGLĄDA: Liście dekoracyjne, duże dł. 10˗18 cm, szerokoowalne, najczęściej z 3 płytkimi klapami, nieregularnie i grubo ząbkowane, cienkie, zielone, gładkie i błyszczące na górze, na spodzie czasem lekko owłosione, zwłaszcza wzdłuż nerwu głównego; jesienią przebarwiają się na żółto. Kwiaty niepozorne, dwupienne, biało- lub zielonkawożółte. Kwiaty męskie są pachnące, zebrane w duże wiechy śr. 8˗15 cm, a żeńskie w krótsze, bardziej zwarte kwiatostany; rozwijają się V˗VI. Owoce nieduże, śr. 8 mm, fioletowoczarne, jadalne, ale niesmaczne (chętnie zjadane przez ptaki); dojrzewają IX˗X. Pędy, zaopatrzone w wąsy czepne.

JAK ROŚNIE: Pnącze; wspina się za pomocą wąsów czepnych. Rośnie silnie, dorastając do 10 m wys., rocznie przyrasta 1˗2 m.

GDZIE POSADZIĆ: Może rosnąć w słońcu i półcieniu. Pnącze tolerancyjne, akceptuje nawet przeciętne gleby, ale najlepiej rośnie na ziemiach żyznych, umiarkowanie wilgotnych. Dobrze znosi okresowe przesychanie podłoża. Całkowicie mrozoodporne (strefa 3˗9).

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Przed posadzeniem pojemnik z rośliną zanurzyć w naczyniu z wodą na 10˗30 min. Roślinę sadzi się w dole o wymiarach 40 x 40 x 40 cm, z wysypaną na dnie 10-cm warstwą dobrze rozłożonego obornika lub ziemi kompostowej, 0,5˗1 cm głębiej niż rosła dotychczas. Dół wypełnia się żyzną ziemią. Pnącze należy sadzić w odległości co najmniej 30 cm od ścian lub innych roślin. Tnie się umiarkowanie silnie. Należy je silnie przyciąć na początku uprawy, by się lepiej rozkrzewiło od dołu. Można wykonać cięcie korygujące (VII), gdy zaczyna przeszkadzać sąsiednim roślinom. W razie potrzeby ciąć późną jesienią lub zimą (przed rozpoczęciem wegetacji), lub latem po częściowym zdrewnieniu nowych przyrostów, bo „płacze” (film o cięciu winorośli ozgobnych).

JAK STOSOWAĆ: Idealne do okrywania wysokich ogrodzeń, osłon, ekranów dźwiękochłonnych, brzydkich budowli i różnych podpór. Polecane do uprawy w dużych ogrodach i zieleni publicznej. Może głuszyć sąsiadujące rośliny.

POCHODZENIE: Ameryka Północna. Do Europy sprowadzone na pocz. XIX w.