Urocze, bardzo silnie rosnące pnącze latem i jesienią pokryte masą dzwonkowatych, intensywnie żółtych kwiatów. Liście pozostają zielone aż do początku listopada, a jesienią dodatkową ozdobną są puszyste owocostany. Odporne i mało wymagające pnącze. Dobrze toleruje suszę.

JAK WYGLĄDA: Kwiaty żółte, częściowo otwarte, śr. 7 cm. Działki grube, szerokie, z ostrymi, wywiniętymi na zewnątrz wierzchołkami i beżowymi pylnikami na purpurowobrązowych nitkach.  Kwitnie kon. VI-pocz. X. Liście zielone kon. IV-pocz. XI. Owoce to dekoracyjne, puszyste, jedwabiste peruki utrzymujące się do wiosny.

JAK ROŚNIE: Pnącze; wspina się za pomocą ogonków liściowych. Rośnie bardzo silnie, osiągając 6 m wys.

GDZIE POSADZIĆ: Najobficiej kwitnie na stanowisku słonecznym. Ma małe wymagania glebowe, ale preferuje gleby przepuszczalne, dobrze zdrenowane. Toleruje suszę. Odczyn gleby powinien być od obojętnego do lekko kwaśnego. Odmiana mrozoodporna (strefa 4-9).

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Sadzi się w dole (60 x 60 x 60 cm) z żyzną ziemią i 10-centymetrową warstwą drenażu na dnie, 0,5 cm głębiej niż rosła w pojemniku (instruktaż sadzenia). Na przełomie II i III należy usunąć martwe pędy, a żywe przycinać silnie: w pierwszym roku 30 cm nad ziemią, nad silnymi pąkami, w drugim roku 40 cm, a w następnych latach na wys. 50 cm. Można też zostawić bez przycinania, jednak co kilka lat roślina powinna być silnie przycinana w celu odmłodzenia (instruktaż cięcia).

JAK STOSOWAĆ: Idealnie nadaje się do uprawy przy ogrodzeniach, pergolach, altanach, ścianach i dużych drzewach. Szczególnie przydatne do osłaniania wysokich ogrodzeń, starych budynków lub ekranów akustycznych. Świetna roślina do stosowania w zieleni publicznej; polecana dla amatorów. Może być stosowana jako roślina okrywowa.

POCHODZENIE: Wyselekcjonował William G. MacKenzie, Wielka Brytania. Nazwana w 1968 r.

NAGRODY: Award of Merit 1976 r., Award of Garden Merit RHS 1993 r.

PODOBNE ODMIANY: ‘Lambton Park’, ’Aureolin’, ’Helios’, GOLDEN TIARA ‘Kugotia’, ‘Last Dance’.