Amerykańska bardzo mrozoodporna odmiana kwitnąca później niż glicynie azjatyckie. Zachwyca pięknymi niebieskimi, pachnącymi kwiatami zebranymi w długie kwiatostany. Można ją prowadzić w formie drzewka.

JAK WYGLĄDA: Kwiaty niebieskie, pachnące, zebrane po 70–90 w grube groniaste kwiatostany długości 15–30 cm. Najobficiej kwitnie w VI, latem zakwita ponownie. Rozpoczyna kwitnienie w 2.–3. roku po posadzeniu. Liście pierzastozłożone z 9 listków ciemnozielonych latem, a żółtych jesienią.

JAK ROŚNIE: Pnącze; pędy owijają się wokół podpór. Rośnie silnie; dorasta do 5–6 m wysokości (1–2 m rocznie).

GDZIE POSADZIĆ: Najlepiej kwitnie na stanowiskach nasłonecznionych. Zadawala się przeciętnymi, umiarkowanie wilgotnymi, dobrze zdrenowanymi glebami o odczynie lekko kwaśnym. Wymaga mocnych podpór. Bardzo mrozoodporna (strefa 4–9).

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Przed posadzeniem pojemnik z rośliną zanurzyć w naczyniu z wodą na 10 min. Roślinę sadzi się w dole o wymiarach 40 x 40 x 40 cm z wysypaną na dnie 10-cm warstwą dobrze rozłożonego obornika lub ziemi kompostowej, 5 cm głębiej niż rosła dotychczas. Ziemię dookoła rośliny wyściółkować korą, od IV nawozić, a w sezonie wegetacji intensywnie podlewać. Poziome prowadzenie pędów i silne cięcie sprzyjają kwitnieniu. Wczesną wiosną pędy przyciąć nad 2.–3. pąkiem. Prześwietlenie i lekkie przycięcie pędów po kolejnych kwitnieniach, sprzyjają zawiązywaniu pąków kwiatowych i kwitnieniu.

JAK STOSOWAĆ: Pnącze szczególnie przydatne do sadzenia przy altanach, pergolach i konstrukcjach przyściennych. Rośnie słabiej od glicynii azjatyckich, więc świetnie nadaje się do mniejszych ogrodów. Można formować jako drzewko. Ponieważ jest bardzo mrozoodporne, może być uprawiane na terenie całej Polski.

POCHODZENIE: Stany Zjednoczone.