Polska odmiana o pięknie kwitnących, jasnofioletowych kwiatach zebranych w długie kwiatostany. Kwitnie obficie w maju i ponownie w sierpniu. Dobrze sprawdza się w polskim klimacie. 

JAK WYGLĄDA: Kwiaty bardzo dekoracyjne, jasnofioletowe z jasnym oczkiem, zebrane w długie, groniaste kwiatostany, dł. 25 cm, w sierpniu kwiaty pojedyncze, pachnące. Kwitnie obficie w V, a także w VIII. Zaczyna kwitnąć w 3.˗4. roku po posadzeniu. Liście pierzastozłożone z 13˗19 listków o dł. 8 cm, zielone latem, a żółte jesienią. Młode liście są brązowozielone, potem zielone, a jesienią żółte. Pędy wczesną wiosną są brązowozielone, później zielenieją, lewoskrętne, wijące się.

JAK ROŚNIE: Pnącze; pędy owijają się wokół podpór. Rośnie bardzo silnie, osiągając do 10 m wys., rocznie przyrasta 1˗3 m. Wymaga mocnych podpór.

GDZIE POSADZIĆ: Preferuje stanowiska słoneczne, ciepłe, osłonięte. Wymaga gleb umiarkowanie żyznych, średnio wilgotnych, przepuszczalnych. Nie całkiem mrozoodporne (strefa 6A˗8), ale lepiej znosi niskie temperatury niż inne odmiany. W ostre zimy może być uszkadzane przez mróz.

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Przed posadzeniem pojemnik z rośliną zanurzyć w naczyniu z wodą na 10˗30 min. Roślinę sadzi się w dole o wymiarach 40 x 40 x 40 cm, z wysypaną na dnie 10-cm warstwą dobrze rozłożonego obornika lub ziemi kompostowej, 0,5˗1 cm głębiej niż rosła dotychczas. Dół wypełnia się żyzną ziemią. Pnącze należy sadzić w odległości co najmniej 30 cm od ścian lub innych roślin. Przez pierwsze 2˗3 lata wymaga starannej pielęgnacji ˗ podlewania, wiosennego nawożenia oraz osłaniania na zimę. Potem radzi sobie samo. Regularne cięcie sprzyja obfitemu kwitnieniu (filmy instruktażowe: letnie cięcie glicynii, wiosenne cięcie glicynii).

JAK STOSOWAĆ: Szczególnie przydatna do sadzenia przy ścianach, dużych solidnych podporach ogrodowych. Polecana do dużych ogrodów. Przy odpowiedniej pielęgnacji można stosować w zieleni publicznej.

POCHODZENIE: Odmiana wyselekcjonowana w przez Ludwika Lawina, Polska. Wprowadzona do sprzedaży z oznaczeniem ‘B’ w 1999 r. Nazwana przez Szczepana Marczyńskiego.