Ozdobą odmiany są jaskrawe, pomarańczowe kwiaty rozwijające się od czerwca do września. Dekoracyjne purpurowopomarańczowe owoce pojawiają się od sierpnia do jesieni.

JAK WYGLĄDA: Kwiaty średniej wielkości, dł. 4 cm, rurkowate, jaskrawopomarańczowe z żółtym środkiem, bezzapachowe, zebrane w główkowate kwiatostany na szczytach pędów. Kwitnie VI˗IX na pędach tegorocznych. Owoce dekoracyjne, purpurowopomarańczowe jagody; pojawiają się VII˗X. Liście długie, dł. 5˗7 cm, eliptyczne lub owalne, niebieskozielone od spodu, półzimozielone lub opadające. Pędy wijące się.

JAK ROŚNIE: Pnącze; pędy owijają się wokół podpór. Rośnie powoli. Dorasta do 3˗4 m wys., rocznie przyrasta 1˗2 m.

GDZIE POSADZIĆ: Najobficiej kwitnie na stanowisku słonecznym, ale dobrze radzi sobie w półcieniu. Preferuje miejsca osłonięte od silnych wiatrów, ale przewiewne. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, gliniastych, ale toleruje większość gleb, z wyjątkiem bardzo ubogich i podsychających. Odmiana mrozoodporna (strefa 6A˗9). W V często atakowana przez mszyce, zwłaszcza gdy rośnie na stanowiskach suchych i słonecznych. Latem czasami atakowana przez mączniaka prawdziwego.

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Przed posadzeniem pojemnik z rośliną zanurzyć w naczyniu z wodą na 10˗30 min. Roślinę sadzi się w dole o wymiarach 40 x 40 x 40 cm, z wysypaną na dnie 10-cm warstwą dobrze rozłożonego obornika lub ziemi kompostowej, 0,5˗1 cm głębiej niż rosła dotychczas. Dół wypełnia się żyzną ziemią. Pnącze należy sadzić w odległości co najmniej 30 cm od ścian lub innych roślin. Tnie się silnie. Wiosną (III˗IV) należy usuwać pędy martwe, nadmiernie zagęszczające się i przeszkadzające sąsiednim roślinom. Długie pędy skrócić nad 2.˗3. parą pąków. Co 5˗6 lat wiosną należy przeprowadzić cięcie odmładzające. Dobrze reaguje na intensywne nawożenie i podlewanie, szczególnie na stanowiskach suchych i ubogich.

JAK STOSOWAĆ: Nadaje się do sadzenia przy altanach, ogrodzeniach, bramkach, kratkach i innych podporach. Szczególnie przydatne do stosowania w ogrodach i parkach.

POCHODZENIE: Gatunek powstał w wyniku samorzutnego skrzyżowania Lonicera americana i Lonicera sempervirens. Wprowadzony do uprawy pod kon. XIX wieku. Pochodzenie odmiany nieznane.