Jedna z najpóźniej kwitnących odmian. Małe, ciemnożółte kwiaty pojawiają się od września do listopada. Ma niewielkie wymagania, toleruje suszę. Sprawdzi się z przydomowych ogrodach i w zieleni publicznej.

JAK WYGLĄDA: Kwiaty małe, śr. 5 cm, z mięsistymi, rozchylającymi się, żółtymi, a po nocnych chłodach pomarańczowymi działkami. Pręciki mają zielonożółte pylniki na purpurowobrązowych nitkach. Kwitnie późno ˗ IX˗XI. Liście złożone, drobne, zielone z niebiesko-sinym odcieniem.

JAK ROŚNIE: Pnącze; wspina się za pomocą ogonków liściowych. Rośnie silnie, osiągając 3˗5 m wys.

GDZIE POSADZIĆ: Preferuje stanowiska słoneczne. Ma małe wymagania glebowe, ale lubi gleby przepuszczalne, dobrze zdrenowane. Toleruje podsychające gleby. Odczyn gleby powinien być od obojętnego do lekko kwaśnego. Odmiana mrozoodporna (strefa 4˗9).

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Sadzi się w dole (60 x 60 x 60 cm) z żyzną ziemią i 10-centymetrową warstwą drenażu na dnie, 0,5-1 cm głębiej niż rosła w pojemniku (instruktaż sadzenia). Na przełomie II i III należy usunąć martwe pędy, a żywe przycinać silnie: w pierwszym roku 30 cm nad ziemią, nad silnymi pąkami, w drugim roku 40 cm, a w następnych latach na wys. 50 cm (instruktaż cięcia).

JAK STOSOWAĆ: Dobrze się nadaje do obsadzania ogrodzeń, ekranów dźwiękochłonnych i murów lub jako roślina okrywowa na skarpy. Sprawdzi się z przydomowych ogrodach i w zieleni publicznej.

POCHODZENIE: Wyhodował Rinus Zwijnenburg, Holandia 1960 r.

PODOBNE ODMIANY: ‘Lambton Park’, ‘Bill MacKenzie’, GOLDEN TIARA ‘Kugotia’, ‘Aureolin’, ‘Helios’.