Bylinowa odmiana powstała ze skrzyżowania Clematis virginiana i Clematis heracleifolia var. davidiana. Od lipca do września na wierzchołkach pędów obsypuje się małymi, jasnofioletowymi kwiatami, wypełnionymi ładnymi, długimi pręcikami. Polecana na rabaty bylinowe do niewielkich ogrodów.

JAK WYGLĄDA: Kwiaty małe, śr. 3˗5 cm, jasnofioletowe, z 4˗6 działkami i długimi białymi pręcikami. Kwitnie na tegorocznych pędach VII˗IX. Liście duże trójdzielne, ciemnozielone, błyszczące. Pędy grube, wiotkie; płożą się po ziemi. Drewnieją tylko u nasady.

JAK ROŚNIE: Bylina; pnącze prymitywne; nie czepia się podpór, ale się o nie wspiera. Rośnie umiarkowanie silnie, dorastając do 1˗2 m wys.

GDZIE POSADZIĆ: Lubi miejsca słoneczne lub półcieniste, zadowala się przeciętnymi glebami, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Radzi sobie na glebach cięższych, gliniastych ale dobrze zdrenowanych. Mrozoodporna (strefa 4˗9).

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Roślinę należy posadzić w dole (30 x 30 x 30 cm) z żyzną ziemią i kilkucentymetrową warstwą drenażu na dnie, 0,5˗1 cm głębiej niż rosła w pojemniku (instruktaż sadzenia). Jest łatwa w uprawie. Wczesną wiosną należy przyciąć tuż nad ziemią pędy martwe, a żywe na wys. 5˗30 cm (instruktaż cięcia). W połowie IV zasilać nawozem o spowolnionym działaniu (np. Osmocote 5-6M). Podlewać w czasie wegetacji.

JAK STOSOWAĆ: Szczególnie przydatna do stosowania na rabatach bylinowych lub między krzewami. Dobra roślina okrywowa. Łatwa w uprawie.

POCHODZENIE: Wyhodował Robert Brydon, Stany Zjednoczone. W sprzedaży od 1939 r.

PODOBNE ODMIANY: ‘Praecox’, ‘Cassandra’.