Ciekawy gatunek bylinowy od lipca do września pokrywający się małymi, gwiazdkowatymi, białymi, lekko pachnącymi kwiatami. Mało wymagający, polecany do stosowania w ogrodach przydomowych i w zieleni publicznej.

JAK WYGLĄDA: Kwiaty małe, śr. 1,5˗2 cm, białe, gwiazdkowate, przyjemnie pachnące; zapach uwydatnia się zwłaszcza na stanowisku słonecznym. Kwitnie bardzo obficie VII˗X na pędach tegorocznych. Liście pierzastozłożone z lancetowatymi lub owalnymi, niebieskozielonymi listkami. Pędy dosyć wiotkie, pokładające się.

JAK ROŚNIE: Bylina. Płoży się po ziemi; nie czepia się podpór, tylko o nie wspiera. Rośnie umiarkowanie silnie, dorastając do 1,5˗2 m wys.

GDZIE POSADZIĆ: Mało wymagający gatunek. Najlepiej rośnie i kwitnie w słońcu, ale toleruje półcień. Zadowala się przeciętnymi glebami. Odczyn gleby powinien być od obojętnego do lekko kwaśnego. Bardzo mrozoodporny (strefa 3˗9).

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Roślinę należy posadzić w dole (30 x 30 x 30 cm) z żyzną ziemią i kilkucentymetrową  warstwą drenażu na dnie, 0,5˗1 cm głębiej niż rosła w pojemniku (instruktaż sadzenia). Jest łatwa w uprawie. Wczesną wiosną należy przyciąć tuż nad ziemią pędy martwe, a żywe na wys. 5˗10 cm (instruktaż cięcia). W poł. IV zasilać nawozem o spowolnionym działaniu (np. Osmocote 5-6M). W razie potrzeby podwiązywać do podpór i podlewać.

JAK STOSOWAĆ: Polecany do stosowania w zieleni publicznej i w ogrodach przydomowych. Idealny na rabaty bylinowe, da sadzenia między krzewami oraz przy podporach. Może być stosowany jako prymitywne pnącze (tak jak róże pnące). 

POCHODZENIE: Pochodzi z Mongolii, południowo-wschodniej Rosji, Chin i Korei.

PODOBNE GATUNKI: flammula, terniflora, recta.