Jedna z najstarszych, uprawianych do dziś odmian. Mało wymagająca i łatwa w uprawie. Niebieskofioletowe, dzwonkowate, lekko przewisające kwiaty obsypują roślinę od czerwca do września.

JAK WYGLĄDA: Kwiaty małe, śr. 6 cm, dzwonkowate, zwisające, złożone z 4 niebieskofioletowych działek, z odcieniem lilaróż w trakcie przekwitania; w pełnym rozkwicie działki wywijają się na zewnątrz. Pręciki mają żółte pylniki na zielonożółtych, szerokich nitkach. Kwitnie obficie VI˗IX. Liście pojedyncze oraz pierzaste, złożone z 5˗7 lancetowatych listków. Pędy wiotkie, płożące się po ziemi.

JAK ROŚNIE: Bylina; pnącze prymitywne; nie czepia się podpór, ale się o nie wspiera. Rośnie umiarkowanie silnie, dorastając do 1,7˗3 m wys.

GDZIE POSADZIĆ: Lubi miejsca słoneczne. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Radzi sobie na glebach cięższych, gliniastych.  Odmiana mrozoodporna (strefa 4˗9).

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Roślinę należy posadzić w dole (30 x 30 x 30 cm) z żyzną ziemią i kilkucentymetrową warstwą drenażu na dnie, 0,5˗1 cm głębiej niż rosła w pojemniku. (link do filmu). Jest łatwa w uprawie. Tnie się silnie. Wczesną wiosną należy przyciąć tuż nad ziemią pędy martwe, a żywe na wys. 5˗10 cm. W poł. IV zasilać nawozem o spowolnionym działaniu (np. Osmocote 5-6M). Podlewać w czasie wegetacji.

JAK STOSOWAĆ: Szczególnie przydatna do uprawy między krzewami liściastymi lub iglastymi. Idealna do pokrywania małych powierzchni. Do stosowania zarówno w ogrodach, parkach, a także w zieleni publicznej.

POCHODZENIE: Wyhodował J. A. Henderson, Wielka Brytania 1835 r.

NAGRODY: Award of Merit 1965.

PODOBNE GATUNKI I ODMIANY: × diversifolia, ‘Blue Boy’, ‘Arabella’ (1994), ‘Sizaia Ptitsa’, × durandii, ‘Bluish Violet’, ‘Olgae’.