Szwedzka odmiana o atrakcyjnych, dużych białych kwiatach z niebieskim cieniowaniem brzegów. Kwitnie od połowy maja do początku lipca, a po przycięciu przekwitłych kwiatów także w sierpniu i wrześniu. Polecana do uprawy przy niskich podporach ogrodowych. Szczególnie ładnie wygląda na ciemnym tle. Dobra do pojemników.

JAK WYGLĄDA: Kwiaty duże, śr. 8˗14 cm, białe, z niebiesko cieniowanymi brzegami, składające się z 6˗8 działek o lekko pofalowanych brzegach i purpurowych pylnikach na białych nitkach.  Kwitnie obficie V˗VII, po przycięciu przekwitłych kwiatów VIII˗IX. Liście pojedyncze lub trójlistkowe.

JAK ROŚNIE: Pnącze; wspina się za pomocą ogonków liściowych. Rośnie umiarkowanie silnie, osiągając 2 m wys.

GDZIE POSADZIĆ: Nadaje się na każde stanowisko, ale nie lubi miejsc wietrznych. W bardzo słonecznych, gorących miejscach, kwitnie krócej, a kwiaty bledną. - Dobrze czuje się na glebach żyznych, wilgotnych, przepuszczalnych, ale po użyźnieniu toleruje większość przeciętnych gleb. Odczyn gleby powinien być od obojętnego do lekko kwaśnego. Mrozoodporna (strefa 4˗9).

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Roślinę należy posadzić w dole (60 x 60 x 60 cm) z żyzną ziemią i 10-centymetrową warstwą drenażu na dnie, 5˗10 cm głębiej niż rosła w pojemniku (instruktaż sadzenia). Tnie się słabo. Na przełomie II i III wystarczy usunąć martwe pędy, a żywe można przyciąć słabo: w pierwszym roku 30 cm od ziemi nad silnymi pąkami, w drugim ˗ 70 cm, a w następnych latach na wys. 150 cm (instruktaż cięcia). W połowie IV należy ją zasilić nawozem o spowolnionym działaniu (np. Osmocote 5˗6M). W sezonie podlewać.

JAK STOSOWAĆ: Przydatna do uprawy przy kratach, tyczkach i innych niskich podporach ogrodowych. Może wspinać się po naturalnych podporach, np. krzewach liściastych lub iglastych. Szczególnie ładnie wygląda na ciemnym tle. Dobra do pojemników.

POCHODZENIE: Wyhodował Magnus Johnson, Szwecja 1955 r.

PODOBNE ODMIANY: ‘Misayo’.