ZIELEŃ TO ŻYCIE 2012 - Skarby ogrodów

Warszawa, sierpień 2012 r. Tegoroczna, dwudziesta już edycja wystawy ZIELEŃ TO ŻYCIE odbyła się w dniach 24-26 sierpnia. Tradycyjnie w halach EXPO XXI, swoje ekspozycje prezentowali różni przedstawiciele agrobiznesu z dwunastu krajów. Jubileuszowej wystawie towarzyszyły konferencje branżowe, warsztaty projektowe, pokazy i wykłady dla zwiedzających.

Wyjątkowa nagroda - Specjalny Wawrzyn.

Na tegorocznej wystawie zostaliśmy uhonorowani Specjalnym Wawrzynem. Nagroda ta, wręczana po raz pierwszy, została przyznana szkółce Clematis Sz.Marczyński W.Piotrowski s.j. za najatrakcyjniejsze stoisko pod względem marketingowym. Pomysł na takie wyróżnienie powstał w powiązaniu z organizowaną już szósty raz konferencją dla centrów ogrodniczych.

Laureata Specjalnego Wawrzyna wybierał niezależny ekspert, tegoroczny prelegent konferencji, Erwin Meier-Honegger, były przewodniczący Międzynarodowego Stowarzyszenia Centrów Ogrodniczych (IGCA). Pan Erwin Meier-Honegger jest właścicielem szwajcarskiego Meier Garden Center, które zostało uhonorowane międzynarodowymi nagrodami TASPO w kategorii "Niezależne centrum ogrodnicze roku 2011" oraz "Graines d'Or" dla "Najbardziej nowatorskiego centrum ogrodniczego roku 2011".

Otrzymaliśmy również Srebrnego Wawrzyna w konkursie wyróżniającym najatrakcyjniejsze stoiska roślinne. Nie braliśmy udziału w Konkursie Roślin Nowości 2012.

Ekspozycja szkółki Clematis Sz. Marczyński, W. Piotrowski sp.j. została podzielona na kilka części tematycznych.

Pierwsza była szczególnie dedykowana dla projektantów. Pokazaliśmy zastosowanie pnączy w zieleni osiedlowej, w tym nasadzenia na dachach podziemnych garaży. Zielone dachy, jak nazywane są specjalne konstrukcje stropów z roślinnością, ale bez gruntu rodzimego, wymuszają na projektantach wyjątkową dbałość o dobór materiału roślinnego. W trudnych warunkach, gdzie miejsca jest wyjątkowo mało, a warstwa podłoża nie przekracza 20-30 cm, rośliny okrywowe doskonale zastępują trawniki, a pnącza stanowią jedyną alternatywę dla drzew. Pełnią również funkcję osłony przed wiatrem, kurzem i hałasem, a także maskują szpetne budowle jak np. wiaty śmietnikowe. Pnącza mają także inne walory – my pokazaliśmy dobór powojników o intensywnie pachnących kwiatach przy altanie wypoczynkowej.

Po drugiej stronie stoiska prezentowaliśmy ofertę dla centrów ogrodniczych z uwzględnieniem materiałów reklamowych. Dbałość o jakość naszych usług zilustrowaliśmy zdjęciem bryły korzeniowej u powojnika przeznaczonego do handlu oraz bezpiecznym sposobem pakowania roślin do transportu. Zaprezentowaliśmy przekrój oferty: rośliny okrywowe w pojemniku P9, standardowy produkt – pnącza w pojemniku C2 oraz duże okazy w pojemnikach C7,5, C10 i większych. Na ścianie zawisły nasze banery, a pod nimi ustawiliśmy rośliny na nich prezentowane - cieszące się ogromną popularnością pnącza lecznicze i aktinidie.

33 nowości wprowadzone tego lata można było oglądać tuż przy ladzie informacyjnej. Dużym powodzeniem cieszyły się jak zwykle powojniki wielkokwiatowe, a także Clematis fusca o intrygujących, brązowych kwiatach. Zainteresowanie wzbudziła również nowa odmiana bluszczu 'Białystok'.

Ulotka o Ludwiku Lawinie i glicynii jego imienia.

Pierwszego dnia wystawy - w piątek 24.08 o godzinie 14.00, na naszym stoisku profesor Edward Bartman wraz z wnuczką Zuzanną Bartman uroczyście nadał imię glicynii kwiecistej pozyskanej z egzemplarza rosnącego w jego ursynowskim ogrodzie, a wyselekcjonowanego i podarowanego mu przez Ludwika Lawina. Ta wyjątkowa odmiana została rozmnożona i oznaczona jako 'B' przez Szczepana Marczyńskiego. Pod takim też oznaczeniem była, przez wiele lat, sprzedawana przez naszą szkółkę. Latem 2012 r. Szczepan Marczyński, postanowił nazwać ją 'Ludwik Lawin' i poprosił prof. Bartmana, aby dokonał ceremonii nadania imienia. Z tej okazji szkółka przygotowała barwną ulotkę zawierającą informację o życiu Ludwika Lawina oraz opis glicynii. W uroczystości nadania imienia wzięli udział pracownicy Wydziału Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu SGGW w Warszawie, znajomi pamiętający Ludwika Lawina oraz liczni goście wystawy. Obecna była prasa i telewizja.

W części stoiska, gdzie odbywała się uroczystość, zaprezentowaliśmy nowo nazwaną Wisteria floribunda 'Ludwik Lawin' oraz dziewięć innych glicynii i miletię (letnią glicynię) znajdujące się w sprzedaży. W przyszłym roku planujemy wprowadzić kolejne atrakcyjne odmiany.

Mgr inż. Ludwik Lawin (ur. 24.01.1908 r. w Łodzi, zm. 31.12.1984 r. w Warszawie) – jeden z twórców podstaw polskiej architektury krajobrazu. Wykształcenie średnie zdobył w Gimnazjum Humanistycznym im. Mikołaja Kopernika w Łodzi w 1930 r. Od 1934 do 1935 r. pracował jako wychowawca w Średniej Szkole Ogrodniczej w Kijanach k. Kubli. Studia na Wydziale Ogrodniczym SGGW w Warszawie rozpoczął w 1935. Ukończył je, po przerwach spowodowanych trudnościami finansowymi i wojną, 6 lipca 1950 r. uzyskując tytuł magistra nauk agrotechnicznych i inżyniera ogrodnika w Zakładzie Architektury i Parkoznawstwa w SGGW w Warszawie.

Od 1951 r. do przejścia na emeryturę w 1973 r. był pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Katedrze Projektowania Terenów Zieleni w SGGW w Warszawie. W 1938 roku brał udział w XII Międzynarodowym Kongresie Ogrodniczym w Berlinie i Essen w Sekcji Kształtowania Terenów Zielonych i od tego roku prowadził prace projektowe. W 1940-1941 pracował jako instruktor w Wydziale Plantacji Miejskich w Warszawie. W latach 1945-1956, jednocześnie ze studiami i pracą na uczelni, pełnił funkcję zastępcy kierownika Wydziału Planowania Terenów Zieleni Stołecznej Rady Narodowej, pracował w Pracowni Architektoniczno-Urbanistycznej, w Centralnym Biurze Projektowym oraz Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego.

Ludwik Lawin ceniony był jako znawca i miłośnik zagadnień ekologicznych oraz cech plastycznych roślin. Specjalizował się w projektowaniu ogrodów i terenów zabaw dla dzieci i młodzieży, terenów sportowych, terenów przy obiektach służby zdrowia, ogrodów dydaktycznych i zieleni osiedli mieszkaniowych. Komponował układy i dobory roślinności w licznych opracowaniach. Projektował i realizował liczne ogrody przy domach jednorodzinnych. Miał duże osiągnięcia w dziedzinie fotografowania terenów zieleni ze szczególnym wyeksponowaniem cech plastycznych roślin.

Współuczestniczył między innymi przy projektowaniu:

• Wojewódzkiego Parku Kultury i Wypoczynku w Chorzowie,
• Zielonego otoczenia Stadionu Śląskiego w Katowicach,
• Parku Krajobrazowego w Białowieży,
• Parku Kaskada w Warszawie,
• Ogrodu Botanicznego PAN w Warszawie.

Był członkiem Sekcji Architektury Krajobrazu SARP oraz Sekcji Dendrologicznej Polskiego Towarzystwa Botanicznego. Brał udział, jako oficer, w kampanii wrześniowej w 1939 r. Podczas okupacji był więziony na Pawiaku i w latach 1941-1945 w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Był odznaczony Srebrnym Medalem Dziesięciolecia Polski Ludowej (1954r.) oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1973 r.)

• « poprz.
• nast. »