Róże okrywowe

Róże okrywowe są bardzo zróżnicowaną grupą pod względem pochodzenia i sposobu wzrostu. Ich wspólną cechą jest zdolność do pokrywania terenu zwartą okrywą pędów i liści.

Ponadto, ze względu na wysoką tolerancję na niekorzystne warunki wzrostu, w tym trudne warunki miejskie, są szczególnie polecane do sadzenia na terenach zurbanizowanych, w zieleni publicznej, a także amatorsko w ogrodach, na balkonach i tarasach.
Szczegółowe zalecenia co do stanowiska zależą od specyficznych cech danej odmiany. Te, które mają odrosty korzeniowe (np. pochodzące od róży pomarszczonej, róży gęstokolczastej, róży błyszczącej), doskonale nadają się do umacniania nasypów i skarp. Liczne tolerują słabe gleby, susze, zasolenie, zanieczyszczenia powietrza, częściowe zacienienie. Róże te, w zależności od pochodzenia odmiany, charakteryzuje zróżnicowana, ale wysoka odporność na mróz, choroby i szkodniki.

Polecane odmiany

Atrakcyjne, ładne w kształcie i o ciekawym, ciepłoróżowym kolorze kwiaty ma ‘Elfrid’, który doskonale spełnia wymagania stawiane różom okrywowym i rabatowym. Doskonale nadaje się na różnego rodzaju rabaty, w tym reprezentacyjne oraz obwódki. Odmiany FAIRY DANCE, ‘The Fairy’, YELLOW FAIRY i ‘White Fairy’ są doskonałe nie tylko jako róże okrywowe, ale także rabatowe i do pojemników. W dobrych warunkach kwitną od czerwca do końca jesieni. Drobne kwiaty pojawiają się szybko po przekwitnięciu poprzednich, cięcie po kwitnieniu jest zbędne. Posadzone w odpowiedniej rozstawie zakryją szczelnym kobiercem z pędów, liści i kwiatów powierzchnię terenu w ciągu 2-3 lat.

Sadzenie

Rośliny sprzedawane w pojemnikach i rosnące na własnych korzeniach, nieokulizowane, sadzi się na głębokość przeciętnie 5-10 cm głębiej niż rosły w pojemniku. Zapobiega to przemarzaniu podstawy krzewu w ostre zimy. W przypadku przemarznięcia do powierzchni gruntu, od podstawy krzewu odsłoniętej z ziemi, z nisko położonych pąków śpiących, roślina powinna zregenerować.

Nawożenie

W pierwszym roku po posadzeniu nawożenie powinno być ograniczone. Wystarczą nawozy organiczne podane podczas sadzenia, ewentualnie niewielka dawka nawozu wieloskładnikowego z niewielką zawartością azotu i mikroelementami. W kolejnych latach należy stosować nawożenie nawozami organicznymi i sztucznymi zgodnie z zapotrzebowaniem roślin. Róże mają wysokie wymagania pokarmowe, jednak zbyt duże dawki azotu niekorzystnie wpływają na przezimowanie roślin. Nawożenie powinniśmy zakończyć do końca lipca, tak aby pędy zdążyły odpowiednio zdrewnieć przed zimą.

Ściółkowanie i okrywanie

Ściółkowanie róż w trakcie sezonu wegetacyjnego nie jest konieczne. Jednak powszechnie znane zalety ściółki wskazują na duże korzyści z jej zastosowania. Ściółka ogranicza parowanie wody z gleby, nagrzewanie się jej w pobliżu korzeni, ogranicza też wzrost chwastów, wzbogaca glebę w materie organiczną, a także pełni rolę estetyczną. W przypadku róż okrywowych stanowi jednocześnie zabezpieczenie dla korzeni i podstawy krzewu przed mrozem zimą. U róż pnących, zwłaszcza wrażliwszych na mróz, przed zimą należy wykonać kopczyki u podstawy krzewu oraz warto u niektórych odmian osłonić część nadziemną za pomocą np. maty słomianej, agrowłókniny, juty. Nie należy w tym celu używać folii, która powodować może zaparzenie się roślin i rozwój chorób grzybowych.

CIĘCIE

Cięcie róż okrywowych zależy przede wszystkim od ich charakteru wzrostu i odporności na mróz. Większość róż okrywowych po łagodnych zimach nie wymaga cięcia, a zaschnięte szczyty pędów są szybko zakrywane przez rosnące młode przyrosty. Niecięte przez kilka lat róże okrywowe przycina się raz na kilka lat, aby odmłodzić krzewy. Polega to na przycięciu wszystkich pędów nisko, przeciętnie na wysokości 10-20 cm. W trakcie sezonu i po kwitnieniu róże te nie wymagają cięcia, a nowe pędy kwiatowe tworzą się tuż pod przekwitłymi. Jednak czasem w ogrodach amatorskich przekwitłe kwiatostany usuwa się, co powoduje podniesienie estetyki założenia.