Przywarka japońska - Schizophragma hydrangeoides

Przywarka japońskato wspaniałe, ozdobne pnącze wspinające się przy pomocy korzeni czepnych (powietrznych, przybyszowych) do wysokości ponad 6 m, a w swojej ojczyźnie nawet do 12 m.

 Szczepan Marczyński

Schizophragma hydrangeoides - kwiaty (fot. Sz. Marczyński)

Przywarka japońska (Schizophragma hydrangeoides) ma kwiaty drobne, białokremowe, przyjemnie miodowo pachnące, gęsto wypełniają duże (średnica do 25 cm), płaskie baldachogroniaste kwiatostany. Kwitną od końca czerwca do drugiej połowy lipca. Główną ozdobę stanowią duże (3-5 cm), białe, działki kwiatów płonnych (podobne do przykwiatków), tworzące wianuszek wokół kwiatostanu. Przywarka ma liście szeroko-owalno-okrągłe, grubo ząbkowane. Zielone w lecie, żółte jesienią.

W obrocie można spotkać również atrakcyjną odmianę przywarki japońskiej - 'Moonlight' o srebrzystoszarym cieniowaniu na górnej stronie liści. Rośnie ona szybciej niż gatunek.

Również ciekawą ale jeszcze mało spotykaną w sprzedaży jest odmiana przywarki japońskiej - 'Roseum' o jasnoróżowych kwiatach rozwijających się w lipcu. Ma liście sercowate, ciemnozielone z lekko czerwonawym odcieniem, żółte jesienią.

Schizophragma hydrangeoides 'Moonlight' - kwiaty (fot. Sz. Marczyński)

Przywarka japońska naturalnie występuje w górach Japonii, wspólnie z hortensją pnącą, wspinając się po pniach drzew i płożąc u ich podstawy. Lubi glebę próchniczną, lekką, wilgotną, ale nie podmokłą, bardzo źle toleruje suszę. Woli gleby kwaśne, ale dobrze rośnie również na obojętnych.


Jej bujnemu wzrostowi sprzyja wysoka wilgotność powietrza. Najlepiej rośnie na stanowiskach północnych lub półcienistych, osłoniętych, nie lubi miejsc wietrznych. Młode rośliny nie lubią bezpośredniego padania promieni słonecznych, natomiast góra starszej rośliny może rosnąć w pełnym słońcu, będzie to sprzyjać jej obfitemu kwitnieniu.

Przywarka najładniej wygląda wspinając się po pniach starych drzew, ale nadaje się również świetnie do sadzenia przy murach, ścianach domów, skałach lub innych porowatych podporach oraz po drewnianych ogrodzeniach, altanach lub pergolach o mocnej konstrukcji.

Schizophragma hydrangeoides - jako roślina okrywowa (fot. Sz. Marczyński)

Nie nadaje się natomiast do obsadzania lekkich ogrodzeń np: z siatki, gdyż jest zbyt ciężka. Może rosnąć również bez podpór, jako malownicza roślina okrywowa, osiągając wysokość 1-2 m.

Sadząc młode rośliny przy murach najlepiej położyć pędy na ziemi lub podwiązać do podpór, aby wzmocnić kruche pędy zanim nie uaktywnią się korzenie czepne i nie zaczną się same przytrzymywać.

Schizophragma hydrangeoides porastająca drzewo (fot. Sz. Marczyński)

Przez pierwsze dwa, trzy lata po posadzeniu rośnie wolno, rozwijając w tym czasie system korzeniowy.

Gdy się dobrze ukorzeni, osiągając wody gruntowe, zaczyna rosnąć szybko, znacznie ponad 1m rocznie. W 2-3 roku po posadzeniu może rozpocząć kwitnienie. Nie wymaga cięcia, ale dobrze znosi wiosenne cięcie korygujące wzrost.


Przywarka japońska jest wystarczająco mrozoodporna (strefa 5-8) na większości obszaru Polski. Jednak nie polecam jej stosowania w górach i w północno wschodniej Polsce. Wiosną jej liście mogą być uszkadzane przez silniejsze przymrozki.

Schizophragma hydrangeoides - kwiaty (fot. Sz. Marczyński)

Schizophragma hydrangeoides 'Moonlight' (fot. Sz. Marczyński)

Schizophragma hydrangeoides 'Moonlight' (fot. Sz. Marczyński)